Profesör Hirsch Türkiye’deki anılarına şu iki cümleyle başlar: “Atatürk’ün ülkesinde Türkçe konuşulur. Yazı dili de Türkçedir.
Şu unutkan âlemde 83 yıllık ömrünün sonunda Yıldız Ayhan da bir yıldız gibi kaydı gitti ahenkli dünyamızdan. Yıldız Ayhan, eşi Ahmet Gazi Ayhan ile birlikte Kayserimizin sesiydi, soluğuydu, türküsüydü, ezgisiydi, ahengiydi. Gönül telimizi titretenlerdendi. Allah rahmet eylesin. Ahengi bol olsun. Anısı önünde saygıyla eğiliyorum.
2007 baharının ilk günleri…Güzel bir haftasonu…Botanik Parkı’nda yeşille barışık bir bahar güneşi…Çiçek açmış ağaçların nisan yağmurları altında günışığına göz kırpışı…Doğanın armağanı bu güzel haftasonunda “ıssızlığın ortasında” bir bankta toprağın ve “çimen yaprakları”nın baygın kokusunu alabildiğine hissediş…Bir bardak sıcak çay…Kaldığım yerden okumaya koyulduğum, yıllara dayanıklı bir roman: Füruzan’ın 47’lileri…
******
Epeyce zaman geçmiş aradan. Yıllar sonra 47’liler’i yeniden okumaya başladığımda daha iyi anladım bunu. Unutmuşum pek çok ayrıntıyı. Yoğun bir hüzün duygusu dışında pek bir şey kalmamış aklımda.
